Posted inแพนเด้า
กรอบ
ขอเขียนเก็บไว้หน่อย ก่อนที่จะลืมเป็นครั้งที่ 3 ก่อนอื่นขอยอมรับ ครั้งแรกและเป็นครั้งสุดท้ายว่าเป็นเด็กบ้านนอกครับ แถมแม่งจนด้วย ตอนเด็กๆ ไม่มีอะไรให้เล่นมากนัก อยากได้หนังสือการ์ตูนซักเล่ม ก็ต้องขอพ่อแม่ ขอแล้วขออีก อยากได้ของเล่นซักชิ้น ก็ต้องสอบให้ได้ที่หนึ่ง ถึงจะได้ เกมส์กดนี่ โคตรอยากได้เลย ร้องไห้แล้วร้องไห้อีก ยังไงก็ไม่ได้ จักรยานนี่กว่าจะได้ สอบได้ที่ 1 ไม่รู้กี่รอบ จนจบป.หก เพื่อนทั้งชั้นขี่กันไปไหนต่อไหนแล้ว เราพึ่งได้หัดขี่ ที่นอนก็นอนรวมกับพ่อกับแม่ กางมุ้งกันนอน เด็กก็ต้องนอนก่อน แล้วเค้าก็ยังไม่ปิดไฟ…
