Year: 2012

วาดอวดคนในฟอนต์ว่าซื้อ Note 10.1 มาแล้วนะ 55 เขียนไปเขียนมาแล้วขำอยู่คนเดียว 555+ เก็บไว้เป็นที่ระลึกหน่อย    

มีการวิจารณ์สองอย่างที่ไม่ชอบคือ 1. วิจารณ์ทั้งๆที่ยังไม่เข้าไปสัมผัสงานจริงๆ พวกนี้วิจารณ์จากอดีต ส่วนใหญ่ ไม่เคยเจอมันชมว่าดีเลย ถ้าอดีตห่วย มันจะพูดว่า งานนี้ก็น่าจะห่วยตาม ถ้าอดีตดี มันจะดูถูกไว้ก่อนว่ารอบนี้จะดีเกมือนรอบที่แล้วเร้ออออ 2. วิจารณ์แบบไม่ได้อุดหนุนงานเค้าก่อน แม่งโหลดจากเน็ตดูจบแล้วก็ด่าๆ เสร็จแล้วอวดว่า ดีนะกูดูในเน็ต เข้าไปดูในโรงเสียดายเงินตายห่า หรือไม่ก็ โหลดในเน็ตยังเสียดายเรโชเลย อะไรทำนองนี้ ข้อสองนี่ แต่ก่อนเคยทำเอง แต่ต่อไปนี้สัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้ งานดีไม่ดี เชื่อว่าทุกงานมีความตั้งใจ คนที่มีสิทธิ์ด่าได้คือคนที่มีส่วนได้เสียจริงๆเท่านั้น เช่นคนซื้อตั๋วเข้าไปดู พวกขโมยไปแล้วโชว์เหนือด่าแม่งซะ อันนี้รับไม่ได้จริงๆ

ถ้าผมได้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ จะเสนอให้บรรจุวิชาฟังดนตรี ขึ้นมาอีกวิชาหนึง วันละครึ่งชั่วโมงพอ ไม่ต้องสอนทฤษฏีอะไรทั้งนั้น โน๊ต จังหวะ ไม่ต้อง แค่นิ่งๆ ปล่อยใจ แล้วฟัง คนไทยเราจะได้ รู้จักหยุด และฟังสิ่งต่างๆบ้าง เดี๊ยวนี้รู้สึกว่า คนเราฟังกันน้อยเหลือเกิน ยิ่งถ้าเป็นฝั่งตรงข้าม ประสาทสัมผัสส่วนหูจะหยุดทันที ถ้าหยุดไม่ทัน จะไปหยุดตรงสมองแทน หยุดนิ่งๆ แล้วฟัง แล้วคิด ระดับประถม เอาแค่ฟังเป็น ถือว่าพอ เปิดเพลงแล้วนั่งฟังไปเรื่อยๆ โตมาหน่อยค่อยฝึกให้คิด รับรองแก้ปัญหาได้เยอะ  …

คืนแห่งความฝัน วันแห่งความสุข ติดอยู่ในใจ ไม่ผ่านพ้นไป เพียงช่วงเวลา ที่แสนมีค่า ขอบคุณคืนวัน ที่มีความหมาย

มาพิพิธภัณฑ์บ้านเชียง มีส่วนหนึงเป็นบันทึกพระราชดำรัสของในหลวงเมื่อครั้งเสด็จมาตอนกำลังสำรวจ ในหลวงถามหลายคำถาม แต่มีคำถามหนึงอ่านแล้วอึ้งมากก็คือ ในหลวงถามว่าพวกซากเปลือกหอยพวกนี้ เอาไปตรวจได้ไหมว่าหอยน้ำจืดหรือน้ำเค็ม ตอนเข้าไปดูซากต่าง เราเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าแถวนี้สมัยสามสี่พันปีที่แล้ว เป็นทะเลหรือเปล่า อ่านแล้วก็ได้แต่ถึงในความเก่งของในหลวงจริงๆ ไม่ซึ้งนะ น้ำตาไม่ไหลด้วย จะแชร์ไม่ต้องมาขอ