อ่านการ์ตุนเกี่ยวกับปีนภูเขามาหลายเรื่องมากนะ เหล่าเทพภูพา / ซัมโปะ จอมคนแห่งขุนเขา / peak และอีกมากมาย แต่ก็จับใจความเป้าหมายกับความสุขของพวกนักปีนเขา ได้แค่เป็นรูปธรรมมากๆ อย่างซันโปะนีี่ เข้าขั้นเซนเลย จับต้องไม่ได้ ไม่เก็ต Everest นี่ก็สร้างจากเรื่องจริง ซึ่งไม่เก็ตเลย มีฉากหนึงมันถามเลย พวกมึงมาปีนกันทำไมวะ คนหนึงตอบเป็นจุดหมายในชีวิต อีกคนตอบ ปัดเป่าเมฆในใจ …. นั่งดูไปด้วยคำถาม ทำไมวะ ทำไมวะ ทำไมวะ ทำไมวะ พอขึ้นไปแคมป์สุดท้ายนี่แบบ เฮ้ย อะไรกันวะ ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ
คือ ไอ้ที่ถามๆมานี่คือ ประทับใจนะ แล้วก็อิจฉาด้วย คือเราไม่เคยเข้าถึงความบียอนพวกนี้เลย อยากรู้บ้าง แต่ถามว่าให้ไปเองไม่ ไม่ไปครับ ขนาดไปเที่ยว แล้วโดนปลุกให้มาดูพระอาทิตย์ตอนเช้าๆ เรายังไม่ทำเลย 555
หนังดีนะ สร้างจากเรื่องจริง ดูจบแล้วแม่งก็มีแต่คำถามเรื่องพวกนี้ในใจ เป้าหมายในชีวิตกูคืออะไรวะ หดหู่สัดๆ
