กลัวเสียงตุ้งแช่เลยไม่กล้าดูสักที แต่เห็นเหลือแค่รอบเดียวต่อวันเลยรีบออกมาดู สมใจอยากเลย หัวหดตั้งแต่ห้านาทีแรก ต้องฟอร์มเดินออกมาเข้าห้องน้ำ เพราะกลัวชิบหายเลย พอออกมาก็ใช้วิธีเดิมคือ ยัดหูเข้าหูแล้วเปิดเพลงให้ดังพอจะกลบเสียงตุ้งแช่ได้
ขนาดวิธีนี้ทำให้ความสนุกมันลดลงไปเยอะแล้วนะ หนังมันยังทำให้หวาดผวาได้ทั้งเรื่อง เก่งสัส
อาจเพราะเป็นคนกลัวเสียงตุ้งแช่ด้วยมั้ง เลยทำให้มีความหวาดระแวงตลอดทั้งเรื่อง มึงอย่าเงียบสิ มึงมานั่งอะไรตรงมืดๆ ทำไมบ้านมึงเปลี่ยวขนาดนี้ เหมือนผู้กำกับมันรู้ว่ามีคนแบบนี้ เลยทำหนังมาแกล้งแม่ง ซึ่งแม่งเก่งมาก ทำตูขวัญผวาทั้งเรื่องขนาดใส่หูฟังเปิดเพลงดังๆแล้วนะ
กลวิธีคุกคามด้วยภาพ และเสียงคือมึงเก่งมาก ไม่ต้องตุ้งแช่แบบตีฉาบเปรี้ยงๆ เหมือนหนังผี แค่หันกล้องมาแล้วเจอเสียง ป๊อง (มันดังป๊องจริงๆ) อีสัส ตกใจ หรือจังหวะหันไปเจอคนทำเสียง คุกคู แม่งก็หลอนชิบ เอาไป 10/10 คือหนังดูทุนต่ำมาก แต่แม่งแม่นยำจังหวะพวกนี้มาก โคตรได้ เมื่อวานดูเรื่อง trap ของเอ็มไนท์ ที่เราคิดว่าแกเป็นเจ้าพ่อจังหวะแบบนี้ เราชอบเรื่องนี้มากกว่า (จริงๆเกลียด แต่เป็นคำชม)
จุดอ่อนนิดเดียวคงเป็นเนื้อเรื่องที่เจอแบบนี้บ่อย แล้วก็ไม่ได้หักมุมหรือซับซ้อนอะไรมาก เรียกว่าง่ายๆเลยก็ว่าได้ แต่หนังมันก็โชว์ภาพและเสียง บวกการแสดงที่อยากปรบมือให้ จนลืมเรื่องเนื้อเรื่องมันไปได้เลย
จังหวะภาพแบบ เดินเข้าไปในห้องๆหนึง แล้วแช่กล้องค้างไว้หลังจากตัวละครเดินไปหมดแล้ว ทำให้คนขี้หวาดระแวงแบบตูต้องเพ่งตาไปที่มืด เพื่อดูว่ามีใครหรือเปล่า เราขอเรียกว่ามุมกล้องดักควายละกัน ดักทีไรได่ตูทุกที ฉากถ่ายลองเทคจับหน้านางเอกตอนวิ่งไปดูอะไรสักอย่าง แล้วสีหน้าแววตา อาการนางเอกค่อยๆเปลี่ยนไปแม่งก็เจ๋งดี
แต่ที่เจ๋งสุดๆคือนิโคลรัสเคจ โผล่มาแต่ละทีคือ เอาไปแดกทั้งหมด แกมีช่วงตกงานได้ไงวะ เก่งชิบหาย
ยอมเรื่องนี้ ถ้าเนื้อเรื่องมันเข็มข้นกว่านี้นะยกให้เป็นหนังสยองขวัญของปีนี้ที่ 1 ในใจเลย
