Year: 2024

กลัวเสียงตุ้งแช่เลยไม่กล้าดูสักที แต่เห็นเหลือแค่รอบเดียวต่อวันเลยรีบออกมาดู สมใจอยากเลย หัวหดตั้งแต่ห้านาทีแรก ต้องฟอร์มเดินออกมาเข้าห้องน้ำ เพราะกลัวชิบหายเลย พอออกมาก็ใช้วิธีเดิมคือ ยัดหูเข้าหูแล้วเปิดเพลงให้ดังพอจะกลบเสียงตุ้งแช่ได้ ขนาดวิธีนี้ทำให้ความสนุกมันลดลงไปเยอะแล้วนะ หนังมันยังทำให้หวาดผวาได้ทั้งเรื่อง เก่งสัส อาจเพราะเป็นคนกลัวเสียงตุ้งแช่ด้วยมั้ง เลยทำให้มีความหวาดระแวงตลอดทั้งเรื่อง มึงอย่าเงียบสิ มึงมานั่งอะไรตรงมืดๆ ทำไมบ้านมึงเปลี่ยวขนาดนี้ เหมือนผู้กำกับมันรู้ว่ามีคนแบบนี้ เลยทำหนังมาแกล้งแม่ง ซึ่งแม่งเก่งมาก ทำตูขวัญผวาทั้งเรื่องขนาดใส่หูฟังเปิดเพลงดังๆแล้วนะ กลวิธีคุกคามด้วยภาพ และเสียงคือมึงเก่งมาก ไม่ต้องตุ้งแช่แบบตีฉาบเปรี้ยงๆ เหมือนหนังผี แค่หันกล้องมาแล้วเจอเสียง ป๊อง (มันดังป๊องจริงๆ) อีสัส ตกใจ หรือจังหวะหันไปเจอคนทำเสียง…

เหมือนเอานิทานยุโรป ที่มันแฟนตาซีๆ มาสวมกับคอสตูมญี่ปุ่น หาความจิตวิญญาณญี่ปุ่นไม่ได้เลย มีแค่ชุดที่สมเป็นญี่ปุ่นจริง นอกนั้นมีแม่มด มีเวทมนต์ห่าไรไม่รู้ อีเรือค้าทาสแม่งยังกะไพเรทออฟคาริปเปี้ยน จิตวิญญาณปลอม มิตรภาพปลอม มึงเกลียดกันมาสามสี่สิบปี มึงมาดวงตาเห็นธรรมภายในคืนเดียว ด้วยสาเหตุแบบ อีสัส กูเหม่อลอยสรุป เหี้ยมาก ถึงกับไปค้นดูว่า razzie award ปีนั้นใครได้รางวัล แนะนำให้ก่อนตายควรดูสักครั้ง อีห่า เหลือจะเชื่อ

นั่ง gen mj ทำ head image เว็บนี้เล่นๆ ด้วยคอนเซป ทุกคนเคยชักว่าว (ไว้อาลัยกฏหมายปลดล็อกหนังโป๊โดนปัดตก) แล้วเออชอบหวะรวมแปะไว้ดูเล่นละกัน ประทับใจ

มันจะมีหนังอยู่ประเภทหนึงที่ไม่หนุกหรอก แต่ไม่รู้ทำไม เปิดดูบ่อยชิบเป๋ง หนังไทยเรายกให้ โป๊ะแตก ดูโคตรบ่อย ไม่มีอะไรเลย มุกซ้ำๆ แต่เปิดระหว่างทำงานไปด้วยนี่ได้ยินแค่เสียงก็เพลินดี Run all night ก็เป็นอีกเรื่อง เหมือนโป๊ะแตกเลย ดูได้ซ้ำๆ หนังโคตรปัญญาอ่อนเลย พ่อขี้แพ้ ลูกเกลียด แต่เสือกไปฆ่าลูกเจ้านายที่เป็นมาเฟีย เพื่อช่วยลูก มาเฟียเลยสั่งฆ่าทั้งพ่อทั้งลูก ดูกี่รอบก็ขำ ตอนแรก อีพระเอกพ่อขอเจรจา แต่อีมาเฟียเล่นใหญ่เล่นโต ยังไงก็ไม่ยอม จะฆ่ามึงให้ได้ กูเหนือกว่าสุดๆ แต่โคตรกระจอกแบบกระจอกสัสๆ ส่งนักฆ่าไปแต่ละตัว…

เราชอบอุดหนุนผลงานที่ดูแล้วมีความพยายามทำอะไรสักอย่าง ฟีลแบบการ์ตูนญี่ปุ่นสู้เพื่อฝันอะไรแบบนั้น ยืนเดี่ยวก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราเห็นได้ถึงความพยายามจะทำวงการ talk ให้มันเกิดให้ได้ แต่ต้องบอกตรงๆว่า แนวทางตลกของยืนเดี่ยวกับเรามันห่างกันจริงๆ ด้วยความที่เราเกิดและโตมากับยุคตลกคาเฟ่ มุกเหยียด มุกห่าม มุกด่าตบตี อะไรแบบนี้มันฝังอยู่ในเส้นเลือดแบบติดแน่นไปหมดแล้ว ตลกทางยืนเดี่ยว แนวใช้คำ มุกสถานการณ์ ตลกสมัยใหม่ หลายๆอย่างที่ดูแล้วเข้าใจนะว่าตรงไหนมันตลก แต่มันไม่โดนเส้นเราจริงๆ (เราแก่เกินมุกนั่นแหละ ยอมรับ) พยายามดูคลิปงานยืนเดี่ยวหลายๆคลิป เห็นคนดูหัวเราะกับครืนๆ แต่เราไม่ตลก ก็เข้าใจว่า อาจจะเพราะบรรยากาศที่ดูคนเดียว ไม่เหมือนตอนนั่งอยู่ในงาน ที่มันจะมีมวลความฮามากกว่า ในใจ ก็อยากลองเข้าไปอุดหนุนกันสักครั้ง แต่ก็พลาดมาตลอด…

แคสนางเอกมาได้โคตรมหัศจรรย์ นางเอกแคสมาแบบไม่สวยแบบนางเอก เพราะบทเป็นติ่งดารา ขาพิการ แต่ดูไปเรื่อยๆ โอ้โห มีแสงออกจากร่าง โคตรดีเลย น่ารักแบบบ้านๆ เหมาะกับบทมาก ปกติชอบดูหนังย้อนเวลา แล้วก็จับผิดพวกไทม์ไลน์ แต่เรื่องนี้ดี ไม่ค่อยมีอะไรให้เอ๊ะ แต่ต้องทำใจว่าเป็นซีรีส์รักๆ ดังนั้นส่วนทริลเลอร์ปมของซีรีส์เลยไม่ค่อยขยี้อะไร แต่ก็โอเค สนุกดี ดูรวดเดียว 16 ep สนุก

มาโพสใน blog นี่สปอยแหลกนะ เขียนเต็มที่ ไม่เหมือนในเฟส เตือนก่อน ยังไม่ดูก็ปิดไปพอดูภาคสามแล้ว เออปัญหาส่วนตัวเรากับเดดพูลแม่งเหมือนกันทุกภาคเลย พอดูในโรง มันจะรู้สึกหนุกๆขำๆกับหนัง ไม่ได้ว้าว สนุกจัง เป็นแบบนี้ทุกภาคเลย พอจบภาคสามมานั่งคิด ทำไมตอนมาดูซ้ำเองที่บ้าน มันสนุกกว่าวะ คิดว่า น่าจะเพราะ หนังมันกระหน่ำบทสนทนาแบบมุกต่อมุก เราเก็ตบ้างไม่เก็ตบ้าง ไม่มีเวลาให้หายใจหายคอ พอดูในโรง มันไม่มีเวลาให้ตั้งสติ ทำให้บางอย่างหลุดโฟกัสไป ทำให้เราเต็มอิ่มกับหนังมันไม่เต็มที่ พอดูที่บ้าน จังหวะมันช้ากว่า จังหวะในการซึมซับกับหนัง ค่อยๆดู พอสแล้วเดินไปเยี่ยว…