แพนเด้า

เย้ๆๆๆๆ ในที่ก็ออกลิขสิทธิ์ การ์ตูนปีนเขาแบบดาร์ก หลังจาก ปีนเขาเข้าหาเซนกะซัมโปะไปแล้ว มาปีนกับไอ้บ้านี่แหละ สะใจที่สุด

รู้สึกอยากลาออกอีกแล้ว ตอนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์เน้นดาต้าเบส ให้หน่วยงานด้านเครดิตอยู่ รู้สึกอยู่ผิดที่ผิดทางยังไงก็ไม่รู้ งานเค้าทำกันตอนเช้าถึงเย็น งานเราเสือกเหมือนต้องทำ 24 ชั่วโมง เช้าถึงเย็นคอยซัพพอร์ต เย็นถึงเช้า นั่งแก้โปรแกรมที่แก้ตอนเค้าเปิดใช้งานกันไม่ได้ ย้ายมาเกือบปี งานหนักโพด ไม่มีช่วงไหนว่างเลย แต่ก็แฮปปี้นะ สนุกดี แต่ไอ้เรื่องเวลานี่แหละ ท้อว่ะ อยากไปเช้าๆแบบชาวบ้านเค้านะ ไม่อยากเป็นแกะดำ แต่ไม่ต้องอยู่ดึก คอยแก้โปรแกรมให้ชาวบ้าน แม่งก็ไปไม่ไหวอะ ไม่ไปก็ไม่ได้ งานต้องคอยซัพพอร์ตเค้าตลอดวันอีก เวลามีเออเร่อ ยูสเซอร์ก็โทรมาตาม เหนื่อยอะ แต่เหนื่อย งานหนักอะไรไม่กลัวอะ…

โอย ตายๆๆๆ หยุดอ่านไม่ได้ อบอุ่นโคตรๆ เล่มสองก็น้ำตาเอ่อ เล่มสามก็ น้ำตาปริ่ม ยกให้เป็นการ์ตูนสร้างพลังใจอันดับหนึ่งในปีนี้เลย

อยากจะกรี้ด ทำไมพึ่งหยิบมาอ่าน การ์ตูนโคตรอบอุ่น พยายามเข้าสิ พยายามเข้าไป ถึงจะห่วยแค่ไหน มันก็ไม่ได้ย่ำอยู่กับที่หรอก โคตรญี่ปุ่น อาห์ ฉันรักการ์ตูนเรื่องนี้ อินมาก อาจเพราะตอนมัธยมต้นจนถึงปลายเล่นวงโยมาเหมือนกัน หกปีกับความพยายาม ไม่ได้เอามาใช้ตอนโตหรอก แต่ก็เป็นประสบการณ์ไฟท์โตะแบบในการ์ตูนญี่ปุ่นเหมือนกัน นึกย้อนกลับไปแล้วรู้สึกตัวเองแม่งเท่เหมือนกันนะ อิอิ ปล. เมาท์พีช ในการ์ตูนแปลว่ากำพรวด โคตรสะดุด

คนแต่งจีซัส คนวาดตุลาการทมิฬ สนุก

เล่มใหม่ออกแล้ว สนุกสมการรอคอย ออกช้าสัสๆ องค์หญิงตัดผมใหม่ น่ารักเชียว

เรื่องของเรื่องก็คือ สองสามเดือนที่ผ่านมาสุขภาพแย่มาก แอดมิทโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น หมดงบไปหลักแสนได้ หมอก็ไล่ให้ไปลดน้ำหนัก เนื่องจากควบคุมปากตัวเองไม่ได้ ก็เลยออกกำลังกายแทนก็ได้วะ ตกลงใจไปฟิตเนสครับ ไปวันแรก ก็ออกกำลังกายไปเรื่อๆ วิ่งมั่ง เดินมั่ง เหนื่อยง่ายชิบหาย ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น นอกจาก... ตอนอาบน้ำครับ ห้องน้ำแม่ง ประตูเป็นกระจกขุ่น ไม่มีที่ล็อค!!! เช้ดเข้ ไอ้เราก็มาครั้งแรก ลืมไปต้องอาบน้ำ เอากางเกงในมาแค่ตัวเดียว เชี่ยแล้ว ต้องอาบน้ำแบบแก้ผ้า ประตูเจ้ากรรมก็เสือกล็อคไม่ได้ เอาไงดีวะ ก็เช็คประตูครับ โอเค ไม่มีที่ล็อค…

ใครลืมย้อนไปอ่านก่อนนะ สายหลัก #1 สายหลัก#2 สายหลัก#3 รอยยิ้ม