cartoon

เข้าไปฟังอ่าน [Get Talks] โตแล้วยังอ่านการ์ตูนอีก? อีกรอบ แล้วนั่งฟังไปเรื่อยๆถึงตอนที่ถามคำถามการ์ตูนที่เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต เลยอยากตอบบ้างแต่ไม่มีคนมาสัมภาษณ์ 555 โพสในนี้ละกัน มดเอ็กซ์อะไรสักอย่างเล่มบางๆ เป็นการ์ตูนเล่มแรกที่ขอแม่ซื้อ จำได้ว่าทุกครั้งที่แม่พาไปเดินห้าง จะขอแม่ซื้อหนังสือนิทาน หรืออะไรสักอย่างกลับมาอ่านที่บ้าน วันนั้นนึกไงไม่รู้ ขอแม่ซื้อการ์ตูนเล่มแรกในชีวิต คุ้นๆว่าตอนที่ขอ กลัวที่จะขอด้วย เหมือนการอ่านการ์ตูนเป็นเรื่องที่ผิดบาป (คิดไปเอง ทั้งๆที่ที่บ้านไม่ได้ว่าอะไร การ์ตูนช่องเก้าก็เปิดดู) พอกลับมาอ่านที่บ้านเท่านั้นแหละ สนุกชิบหาย อ่านจนกระดาษเปื่อย ตัดขาดกับหนังสือนิทานนับตั้งแต่นั้น เกมส์การ์ตูน ที่มันจะมีบอกให้ พอถึงหน้านี้ ถ้าเลือกอันนี้…

ความแย่ของคนแก่ที่ชอบอ่านการ์ตูนคือ ไม่รู้จะไปคุยกับใคร เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพื่อนที่อ่านการ์ตูนแม่งยิ่งน้อยสัส ตอนนี้ที่คุยเรื่องการ์ตูนได้บ่อยๆ มีสองคน คือแฟน กับอิแอน สมัยก่อน app clubhouse มีคนเข้าไปเปิดห้องคุยเรื่องการ์ตูนกันบ่อยๆ โคตรแฮปปี้ แต่หลังๆ เนื้อหามันเริ่มเข้มข้นเกินกว่าความต้องการเราไปหน่อย แต่ละคนโชว์ข้อมูลเชิงลึกกันไม่ยั้ง โงกุนตอนแปลงร่างมีหมอยเส้นไหนสีทองบ้าง(อันนี้คิดเอง) เราเข้าไปฟังแล้วค่อนข้างเจื่อนๆ หลังๆเลยเข้าไปฟังพวกสาวๆคุยกันเรื่องการ์ตูนโชโจ เพราะชอบบรรยากาศมากกว่า คือไม่ต้องมีความรู้อะไรมาก แค่มากรี๊ดหนุ่มสาวในเรื่องแค่นั้น เข้าไปฟังถึงจะไม่ค่อยรู้เรื่องแต่ก็ใจฟูดี แต่ยุคสมัยแอปนี้แม่งไปไวจัด สุดท้ายเหลือที่พึ่งให้คุยเรื่องการ์ตูนกับแค่คนสองคนข้างบน แต่ก็ยังดีที่ยังพอมีเราระบายบ้าง เวลาอ่านการ์ตูนละไรแล้ว กรี๊ดมาก ก็จะมาแพล่มให้สองคนนี้ฟัง (จริงๆมีเพจ…

ไม่ฮา แต่หื่น

อ่านโตเกียวรีเวนเจอร์สใหม่ตั้งแต่ต้นรอบที่สี่ได้แล้วมั้ง คือแม่งตัวละครเยอะ แล้วเสือกเปลี่ยนทรงผม เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จำว่าใครเป็นใครยากโคตรๆ ออกเล่มใหม่ที มาอ่าน ก็งงว่าไอ้นี่ใครวะ เลยใช้วิธีหมกไว้หลายๆเล่ม แล้วค่อยมาอ่านย้อนทีหนึง ปัจจุบันถึงเล่ม 29 ละ ว่ากันว่า มันเป็นภาคสุดท้ายแล้วจริงๆ ปัญหาเดียวกับวันพีชเลย คือแม่งผ่านจุดที่สนุกสุดๆ แบบควรจะอวสานไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่คงเจอแบบ slamdunk หรือเปล่าไม่รู้ ที่สนพ. มาขอให้วาดต่อ แต่รายนั้นเค้าใจแข็งไง ตัดจบให้มันเป็นตำนานไป แต่เรื่องนี้ อาจารย์แกคงรู้ว่า ตำนานมันกินไม่อิ่มท้อง กูเขียนมาขายต่อนี่แหละ อิ่มไปได้อีกหลายสิบปี…

พึ่งโพสเมื่อวานว่าจะเลิกซื้อตูนสยาม ตะกี้กดซื้อ giant killing มารวดเดียวสองเล่ม แม่งเอ้ย แพ้มัน โดนมันกดหัวจนวันตาย

สั้น จบในตอน เขียนถึงด้านมืดในจิตใจคนได้ดี เนื้อหาหนักมาก แต่ทำให้เบาลงได้ บางตอนก็เขียนเรื่องง่าย แต่เอามาเป็นปมให้เกิดเรื่องได้เข้มข้น ชอบประวัติศาสตร์ เรื่องลึกลับ มุกง่ายๆ แต่ได้ผล ปริศนาในเรื่อง ส่วนใหญ่จะออกมาเป็นรูปแบบง่ายๆที่คนมองข้าม ด้วยความที่มันง่าย ทำให้มันจริง จนน่ากลัว สาเหตุในการก่อคดีส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องง่ายจากความคิดง่ายๆ ซึ่งเอาจริงๆมันน่ากลัวมากเลยนะ กะอีเรื่องแค่นี้มึงฆ่าคนเลยเหรอ อย่างคินดะอิจิ โคนัน เรื่องมันมีความเคียดแค้นดูเป็นละครนิยายมันเลยรู้สึกไกลตัว เลยไม่ค่อยอินเท่าไหร่ ไม่ใช่แค่ฆาตกรรม แต่มีทั้ง วิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ สังคม การเงิน ประวัติศาสตร์…

เด็ก 2. เด็กร้องไห้แล้วมี ช่องจิ๊กซอ โผล่มา 2. มีคนต่อจิ๊กซอเป็นรูปขวดนม แล้วเด็กหันไปดู 3. เด็กหันไปหยิบขวดนมมาดูดสบายใจ 4. เด็กคนเดิม โตมา ประมาณ ประถม 5. เพื่อนเอาตุ๊กตามาอวด 6. เพื่อนไม่ให้เล่น แล้วเดินหนี 7. ร้องไห้ ช่องจิ๊กซอโผล่ 8. มีคนต่อจิ๊กซอ เป็นรูปตุ๊กตาให้ 9. หยิบมากอด ดีใจ 10.…