พรุน

โดนเจาะเลือดไปสองสามรูทุกครั้งที่มาโรงบาล แล้วช่วงนี้มาสัปดาห์ละครั้งสองครั้งทุกสัปดาห์ ต่อเนื่องมาสามวีคละ พรุนโคตร

วันนี้โดนเช้าไป 1 ตอนบ่าย โดนไปอีก 2 ข้างพร้อมกัน อยากตะโกน ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย ให้กับชีวิต

Fuck ชีวิต

ตอนเช้า รีบมาโรงบาล เจอแท๊กซี่ ไม่รู้ทางอีก ให้ขับขึ้นทางด่วน ก้มหน้าดูมือถือแป๊บเดียว หลงไปอีกทาง มันขับตามกูเกิ้ลเครื่องมัน ยังหลง มันบอก สัญญาณหาย ทำให้ขับเลย วนไปวนมา มาเกือบไม่ทันโรงบาลรับคิว ไม่รู้หลงจริงหรือหลงปลอม แต่กูพะงาบๆ อยู่เบาะหลังไม่มีแรงด่า ชีวิตแม่ง

ศิริราชเล่นกูแล้ววว

ตะกี้ระหว่างนั่งรอหมอส่องกล้องตา พยาบาลเอาเทปกาวมาติดที่หน้ากากอนามัย สงสัยกลัวหน้ากากเราหลุด แล้วเราไปหายใจรดกล้องหมอมั้ง

นั่งรอหมออยู่เกือบชั่วโมงครึ่ง ตาก็มองไม่เห็น โดนหยอดยาขยายม่านตา มองอะไรเบลอไปหมด สำหรับคนที่ติดมือถือแบบเราโคตรทรมาน

พอเข้าไปตรวจคุยกะหมอ ผลก็ไม่ค่อยดี ฟังแล้วใจเสียนิดหน่อย แต่ก็เอาวะสู้ๆ

รอบนี้ กลับไม่มืดเท่าตรวจคราวที่แล้ว ยังพอมองนู้นนี่เห็น เลยนั่ง mrt กลับ แล้วแวะกินข้าวที่ terminal 21 เออ คนหนาตากว่าเดือนที่แล้ว

พอพนักงานเอาข้าวมาให้ แกะหน้ากากออกเตรียมกิน

อิสัส เทปกาว!!

จดๆ

ชาวยิว ที่แยกย้ายกันไปทั่วโลก กลับมา ตรงที่อยู่เดิม ซึ่งตรงนั้นเหลือชาวยิวอยู่นิดหน่อย แต่ส่วนใหญ่เป็นชาวอาหรับ แล้วอาณาจักรออตโตมันแพ้สงครามโลก ทำให้อังกฤษมาประกาศสร้างเขตปกครองตัวเองให้ชาวยิว ชาวอาหรับแถวนั้นก็ไม่พอใจ อยู่ดีๆมาแบ่งประเทศให้ใครไม่รู้ได้ไง ก็รบกัน แล้วอยู่ดีๆอังกฤษก็บอก จัดการไม่ไหวละ เอาทหารออก มึงไปจัดการกันเองก็เลยรบกัน ยิว กลายเป็นอิสราเอล รบชนะ เลยขับไล่พวกอาหรับออกไป อยู่แถวชนวนกาซ่า เรียกปาเลสไตน์ แล้วก็รบกันมาถึงปัจจุบัน

(ฟังมา ย่อๆได้ตามนี้ ไว้ไปฟังอีกรอบ แล้วมาสรุปใหม่)

น้าค่อม

ยังไม่สามารถ move on จากน้าค่อมได้จริงๆ

คือเป็นคนที่เปิดยูทูปทิ้งไว้ตลอดเวลา มีอยู่สองรายการที่เปิดวนไปวนมา บริษัทฮา กับชิงร้อยช่วงละคร

ยิ่ง wfh ยิ่งเปิดดูทั้งวันให้เสียงเป็นเพื่อนคุย ตอนนี้พอเปิดบริษัทฮา แล้วเห็นน้าค่อมยิ่งคิดถึง

วันๆไม่ได้เจอใคร ไม่ได้คุยกับใครอย่างอื่นนอกจากเรื่องงาน (เพื่อนไม่มี)

น้าค่อมแกยิ่งกว่าเพื่อนสนิทอีก พอมานั่งดูแล้ว ใจหาย เรายังหัวเราะกับแกในยูทูปอยู่เลย แต่ชีวิตจริงคือน้าแกเสียชีวิตไปแล้ว

ใจหายทุกครั้งที่คิดถึง

ถ้าเราตายไป คนใกล้ชิดเราก็คงคิดแบบนี้สินะ เห้อะ อยากตาย แต่ก็ไม่อยากให้คนรอบข้างมาคิดถึงแบบนี้ สงสาร

แย่

น่าจะน้ำท่วมปอดอย่างหนัก กินมั่วซั่วมากตอนนี้ ทั้งหวานทั้งโซเดียม ไม่คุมอะไรเลย แย่แล้วววววว

ศาลตัดสินธรรมนัสรอด ไม่ต้องพ้นสถานะ รมช และ สส. ติดคุกจริง แต่ติดนอกประเทศ ไม่นับ

ลงทะเบียนฉีดวัคซีนไป ได้เดือนกรกฏา ไม่รู้ได้ซิโนแวคหรือเปล่า ถ้าได้ก็ชิบหายละ

จบการรายการประจำวัน

อ่อ edit เพิ่ม

เสียดายที่เกิดมาเร็วไป อยากเป็นเด็กรุ่นใหม่ อยากย้ายประเทศบ้าง สิ้นหวังชิบเป๋ง

น้าค่อม

วันนี้ตื่นมาด้วยข้อความในไลน์ที่เพื่อนส่งมาว่า น้าค่อมเสียแล้ว

ใจหายมาก เมื่อวาน พึ่งดูยูทูป บริษัทฮาไม่จำกัด แล้วก็พึ่งคิดถึงน้าค่อม จังหวะ ที่ทุกคนเล่นมุกกัน แล้วแกพูดแทรกขึ้นมา ได้ผลเสมอ

น้าค่อมไม่ใช่สายเล่นมุกโบ๊ะบ๊ะ แต่น้าแกจะเล่นมุกแบบซื่อๆ พูดตามที่คิด ซึ่งมันน่ารัก มันเรียกรอยยิ้ม

เราชอบดูตลกสายคาเฟ่ ดูมาตั้งแต่เด็กๆ ผูกพันกับน้าค่อมมายาวนาน

ถึงวันนี้ใจหายมากๆ เสียใจมากๆ

น้าค่อมเรียกเสียงฮาจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต วันที่น้าเข้าโรงพยาบาล หนุ่ม กรรชัย โทรสัมภาษณ์ ผ่านรายการโหนกระแส

น้าทิ้งข้อความก่อนวางสายว่า

สบายดี ไอ้สัส

ทุกคนในรายการหัวเราะ ทุกคนเอาคลิปมาแชร์ ร่วมอวยพรน้ากันอย่างล้นหลาม

แต่ก็ไม่มีปาฏิหาริย์ใดๆเกิดขึ้น

หลับให้สบายครับน้า รักน้ามากๆ

คนใจอ่อนอ่อนใจ

เมื่อวานมีคนรู้จักในเฟสมายืมตัง ไม่ได้สนิทกันเลย แทบไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ

มายืมรอบที่สามแล้ว รอบแรกอยู่ดีๆก็มายืม จำไม่ได้ว่าเท่าไหร่ สองพันมั้ง ตอนแรกกลัวว่าเป็นพวกแฮคเฟส เลยไปถามพี่อีกคนว่า คนนี้ชื่อจริงตามนี้ไหม จะเช็คว่าตรงกับบัญชีที่ให้โอนไปไหม ปรากฏว่าตรงก็โอนตังไปให้ แล้วพี่เค้าค่อยเล่าว่า โดนคนนี้ยืมเหมือนกันแล้วยังไม่ได้คืน ชิบหาย โอนไปแล้ว

พอถึงกำหนด เค้าคืนมาไม่ครบ แล้วพลัดไปอีกสัปดาห์มั้ง แล้วสุดท้าย ก็คืนมาจนครบ

ผ่านไปสักพัก มายืมรอบสอง จริงๆก็อยากช่วยนะ สงสาร เค้ามีลูกมีเมียแล้ว แต่แบบมายืมตังหลักพันนี่ มันต้องลำบากเลเวลไหนวะ เราก็เคยมีช่วงไม่มีตังใช้เหมือนกัน ก็เข้าใจแหละ แต่ไม่ชอบอารมณ์ที่ต้องมาระแวงว่าจะได้ตังคืนหรือเปล่า เลยบอกว่าผมก็ไม่ค่อยมี แล้วให้เงินไป หลักร้อย และบอกว่า ผมช่วยได้เท่านี้ ไม่ต้องคืน ก็นึกว่าคงไม่มาขอยืมแล้วมั้ง

หายไปหลายเดือน (ระหว่างนี้ เราก็มีโพสหน้าเฟสไปว่า เข้าโรงบาลบ่อยๆ ค่ายาอ่วมเหมือนกัน เดือนละเกิอบสามหมื่น แล้วต้องจ่ายไปแบบนี้ทุกเดือนตลอดชีวิต)

เมื่อวานมาขอยืมอีก 500 โห เกาหัวเลย

ตอนแรก ก็บอกไปว่า ไม่มี เพราะพึ่งจ่ายค่ายาไป แล้วก็ไม่ได้ให้ไป

สุดท้ายตอนกลางคืน ก็นึกสงสารขึ้นมา ตอนคนมันไม่มีขนาดต้องมายืมคนไม่สนิทนี่มันต้องลำบากขนาดไหนวะ เงินแค่ห้าร้อย

สุดท้ายก็โอนให้ไปห้าร้อย แล้วก็บอกว่า ไม่ต้องคืน แต่คราวหน้า คงช่วยไม่ไหวแล้วนะ

สาทุ ขออย่าให้มีรอบหน้าอีกเลย