ผมเป็นคนชอบดูหนังตั้งแต่เด็กๆแล้วครับ
เมื่อก่อน บ้านไม่มีวีดีโอหรอก อาศัยข้างบ้านดูตลอด เค้าเปิดหนัง ก็จะไปนั่งดูกับเค้าด้วย
แน่นอน ยุคนั้น หนังฮ่องกงครองโลก หลิวเต๋อหัว โจวซิงฉือ เฉินหลง ดูกันตาเปียกตาแฉะ
มีงานวัด ก็นั่งดูหนังกลางแปลง จนจบเรื่องสุดท้าย ตอนนั้นอยู่ประถมเอง
นึกๆไปแล้วก็ดูหนังโหดเหมือนกัน เด็กประถม นั่งดูหนังจนเกือบๆเช้า
งานวัดมีสามคืน จะได้ดูสองคืน วันศุกร์ กับวันเสาร์ วันอาทิตย์ จะดูได้แค่เรื่องสองเรื่อง เพราะต้องไปโรงเรียน
ได้เข้าโรงหนังเป็นครั้งแรกก็ซักม.สามได้ ตามเพื่อนเข้าไปดู หนังไทย เกี่ยวกับนักเรียน กระโปรงบานขาสั้นมั้ง ถ้าจำไม่ผิด
จากนั้น ก็ดูหนังมาเรื่อยๆ หนักขึ้น หนักขึ้น
พอเข้ามหาลัยปุ๊บ ต่อมอาร์ตเริ่มแตก นั่งไล่ดูหนังอินดี้ หนังเก่าๆที่นักวิจารณ์ชมหนักชมหนา
หนังที่แบบ แม่งง่วงสัสๆ แต่นักวิจารณ์ชมกันนักชมกันหนา
ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก เค้าว่าดีก็ดีตามเค้า
พอหลุดพ้นช่วงตรงนั้น แล้วรู้สึกว่า เออ เราดูหนังได้ทุกแบบแฮะ หนังอินดี้ เราก็สนุกกับมันได้ หนังตลาดบล็อกบัสเตอร์ เราก็สนุกนะ
ถือว่าเป็นโชคดีอย่างหนึง
เล่ามายืดยาว ไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่า ชอบดูหนัง
